Categorie: POP-ROCK
Woensdag 25 Juli 2007 at 2:37 pm
Impossible Guitar Parts
Tekst en beeld van Maarten Grootendorst (klik voor vergroting)
De titel van deze recensie is ooit door Frank Zappa verzonnen. Hij gebruikte deze tekst als credits op een aantal van zijn albums achter de naam van Steve Vai. Wanneer een gerenommeerd gitarist als Zappa, die in zijn tijd bekend stond om zijn fenomenale en onnavolgbare solo’s, je die eer gunt moet je wel wat in je mars hebben.
Halverwege de jaren tachtig wordt hij vooral bekend als gitarist bij de hardrock bands Alcatrazz, David Lee Roth en Whitesnake. Bands waar een groot deel van de act bepaald wordt door de show er om heen. Bij het grote publiek, voor zover men hem al kent, heeft hij de naam vooral een “show gitarist” te zijn. Het is een feit dat Steve Vai tijdens zijn optredens het show element niet weg laat maar hij combineert dit uitstekend met zeer geraffineerd gitaarspel.
Kort geleden heeft hij een nieuwe dubbel CD uitgebracht waarop duidelijk te horen is dat hij meer is dan de hardrock gitarist. Dit nieuwe album, Sound Theories, bevat de registratie van 5 concerten die hij samen met het Metropool Orkest verleden jaar alleen in Nederland heeft gegeven. Tijdens deze concerten speelt hij bewerkingen van een aantal nummers en eigen composities voor het orkest. Voor de tour die hij ter gelegenheid van deze cd op dit moment maakt heeft hij zijn oude band “the Breed”, waarmee hij 6 jaar heeft opgetreden deels vervangen door een nieuwe line-up. Verassend element is de toevoeging van twee violisten, Ann Marie Calhoun en Alex DePue. Door deze toevoeging wil hij proberen de sfeer van de optredens met het Metropool orkest te benaderen.
Na de concerten met het Metropool orkest ben ik erg benieuwd of de wijzigingen in zijn band uitwerking zou hebben op zijn muziek. Op 18 juli treedt hij op in de Melkweg en kunnen zijn Nederlandse fans kennis maken met de nieuwe band.
Het voorprogramma wordt verzorgd door Zack Wiesinger, een jonge gitarist die een zeer vermakelijk optreden neerzet. De grappen en grollen verhullen niet hij een uitstekende gitarist is waar we in de toekomst zeker meer van zullen gaan horen.
Na het half uurtje vermaakt te zijn door Zack Wiesinger begint het concert, dat uiteindelijk 2 uur en drie kwartier zal duren. Wat meteen opvalt, is de rol van de violisten, die vanaf het begin prominent aanwezig zijn iets wat je niet vaak ziet in een rock context. Ze zijn blijkbaar niet in de band opgenomen om incidenteel een nummer mee te spelen maar als volledige bandleden. Al snel wordt duidelijk dat deze wijziging een goede is. Het is leuk om te zien dat een viool niet alleen in de zoete Strauss context van Andre Rieu te gebruiken is. De keuze om violisten mee te nemen op zijn tour is eigenlijk niet zo vreemd, in nummers zoals Liberty en Whispering a Prayer weet hij klanken uit zijn gitaar te halen die bijna inwisselbaar zijn met geluid van een viool. Tijdens een gitaar/viool duel samen met Alex DePue benadrukt Vai dit. De solo van Ann Marie Calhoun en Alex DePue wordt een van de hoogte punten van de show. Helaas zijn er een aantal fans die dit niet deelde en uitgebreid gaan staan praten, erg storend voor de rest van het publiek dat er wel voor openstaat en ervan genieten.
In een akoestische set is een hoofdrol weggelegd voor Jeremy Colson. Vanachter een draagbaar drumstel hield hij een komische dialog met Vai over een doodskop die volgens hem wel erg leek op Vai zelf. Dit rustige gedeelte begint met een ingetogen, en mede door de inbreng van Ann Marie Calhoun, schitterend uitgevoerde versie van All About Eve. Het laatste akoustische nummers ging naadloos over in een strakke drum solo die begint op het draagbare drumstel en eindigende achter zijn normale drumstel.
Tijdens een kort promotioneel voor zijn nieuwe CD praatje, wordt vanuit de coulissen geroepen dat dit het beste concert van Vai ooit is. Ik kan de andere optredens niet vergelijken maar vast staat dat ik niet vaak bands zie die met zoveel bezieling en plezier op het podium staan en tegelijkertijd een muzikaal zeer goede show neer zetten. Steve Vai is er al met al ingeslaagd om met de wijzigingen in zijn band een richting in te slaan waarbij hij zijn roots in de rock niet vergeet maar wel verrassende nieuwe accenten weet aan te brengen.
Line-up
Steve Vai
Jeremy Colson
Dave Weiner
Bryan Beller
Alex DePue
Ann Marie Calhoun
Zack Wiesinger: Gitaar (voorprogramma)
CD’s
Sound Theories, Vols. 1-2
Passion and Warfare
DVD
Live at the Astoria
Reageer hieronder
Geen reacties