Onderwerp: VERWACHT

Vrijdag 29 December 2006 at 1:31 pm

LET OP: DIT KEER DE ZATERDAGOCHTEND MET MUZIEK IN VRIJE GELUIDEN 6

Foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)

Cultuurpodium's eindredacteur Hans Speekenbrink fotografeert al langere tijd voor het programma Vrije Geluiden en heeft daarom een preview op wat ons wekelijks te wachten staat aan de ontbijttafel normaal op zondag maar nu op zaterdag. De teksten komen uit de nieuwsbrief van Vrije Geluiden.

Herkansing voor Lars Wouters en Gwyneth Wentink, Lou Rhodes en VOER op zaterdag 30 december 2006 09:00 Ned 2
Deze uitzending verviel zondag 24 september op Nederland 1. Maar nu hebben we tijd om hem deze zaterdag toch nog eens te laten zien. Let wel: de prijsvraag is verlopen! Lou Rhodes koestert de intimiteit
Lamb-zangeres Lou Rhodes zegde nog niet zo lang geleden haar band en man vaarwel en vestigde zich in een commune. Haar eerste solo-cd is een weerslag van een roerige periode. Ze zingt enkele songs en wordt op de gitaar begeleidt door Stephen Hodd. Ze speelt Tremble (L.Rhodes), Save Me (L.Rhodes) en Each Moment New (L.Rhodes).

Klarinet en harp
Gwyneth Wentink en Lars Wouters van den Oudenweijer kennen elkaar door diverse kamermuziekprojecten. Zij kwamen op het idee de bijzondere, niet alledaagse, combinatie van harp en klarinet uit te proberen. De samenklank en samenwerking beviel zo goed dat zij sinds begin 2000 een vast duo vormen. Ze stellen ons voor aan de componist Paul Ben-Haim
Ze spelen uit '3 Songs Without Words' twee stukken: Ballade (P. Ben-Haim) en Sephardic Melody (P. Ben-Haim)

VOER op B-OOST: Vera Oene En de Rest op de Oostelijke Havenkade
Voor de tweede maal vindt in het Oostelijk Havengebied het B-OOST festival plaats. Hier wordt de verscheidenheid van het Oostelijk Havengebied, de nieuwe culturele trekpleister van Amsterdam, getoond. Het festival wordt gehouden in het Bimhuis, Café Pakhuis Wilhelmina, Panama, Lloyd Hotel, De Zwijger en het Muziekgebouw aan 't IJ. Bijzondere projecten zijn: "Drie Keer van Otterloo": Het Metropole Orkest speelt traditionele Van Otterloo werken, arrangementen van Johan Plomp en een bewerking van van Otterloo's partituren door Arling & Cameron, uitvinders van de Easy tune Gastsolisten 'organ & drums' duo zZz en jazztrompettist Eric Vloeimans.
Verder horen we VOER met Vera van der Poel (zang, Korg MS10), Oene van Geel (viool + effecten), Jeroen van Vliet (Fender Rhodes, Wurlitzer, toetsen), Mark Haanstra (basgitaar + effecten), Afra Mussawisade (percussie, laptop) en Eric Hoeke (drums, sampler).
Uitgevoerd worden Falling (V. vd. Poel/O van Geel) en River (V.vd. Poel/ O van Geel).

Vrije Geluiden - website

Onderwerp: MUZIEK

Donderdag 28 December 2006 at 11:19 pm

Bastiaan Ragas: Ik wil laten zien wie ik ben

Door Roos Schlikker en
foto Nick van Ormondt

Bastiaan Ragas is popartiest, musicalster, presentator en zanger. Nu kan hij heel veel van zijn talenten combineren in zijn eerste eigen theatershow. “Optreden is echt het al-ler-leukste wat er is.”

Het doet wat met je, acht keer verhuizen in vijftien jaar. Bastiaan Ragas kan er over meepraten. Al die herinneringen. Al die dozen. Inpakken. Uitpakken. Oude dagboeken. Oude kostuums. Oude foto’s. En alles heeft zijn eigen verhaal. Bij de verhuizing naar zijn huidige woning, samen met zijn vrouw Tooske, wist hij het opeens: dit was de ideale setting voor zijn nieuwe theatershow. En dus brengt Bastiaan, omringd met verhuisdozen en fotoalbums, deze winter in het theater een avond vol terugblikken en persoonlijke verhalen. Hij vertelt: “Het moet een ouderwetse, warme en gezellige avond worden. Aan de hand van de herinneringen die ik uit de dozen vis, kan ik het publiek mijn verhaal vertellen. Dat vond ik wel een mooie vorm. Aan alles kleeft immers ook een verhaal. Zo vind ik op een gegeven moment een dagboek van mezelf van vroeger waarin ik schrijf over mijn allereerste bandje. Dat is een mooie aanleiding om het publiek te laten zien hoe vroeg het er al in zat, muziek.” Omringd door topartiesten
Maar Bastiaan staat er in het theater niet alleen voor. Hij heeft zich bijvoorbeeld weten te omringen door een zeer goede band. “Het zijn mensen met enorm veel ervaring die allerlei artiesten hebben begeleid. Van Kane tot Wolter Kroes. Ik vind het een eer samen met ze te mogen spelen.” Maar ook bij het niet-muzikale gedeelte krijgt hij hulp en wel van niemand minder dan bestseller-auteur Kluun. “Ik ga samen met Kluun de teksten schrijven voor de verhalen bij de liedjes. Ik zorg voor de inhoud, hij voor de goeie grappen!”

Intiem, maar ook een feest
Bastiaan verheugt zich er op straks in het theater te staan, vooral ook omdat het zo anders is dan de poptempels waar hij eerder heeft opgetreden. “Theater is intiem. In het theater kan ik echt m ­jn verhaal kwijt, dat is in bijvoorbeeld Ahoy natuurlijk veel moeilijker. Ik merk dat ik er steeds meer behoefte aan heb mijn gevoelens te delen met het publiek. Dat zie je ook aan de liedjes die ik zing. Zo heb ik een liedje dat over mijn zoontje Sem gaat en over het co-ouderschap. Iedereen met kinderen zal zich daarin herkennen, dat grijpt je naar je strot. Dat vind ik mooi.”
Maar aan de andere kant wil Bastiaan ook graag dat er wordt gefeest tijdens zijn theatershow. “Ik ben zelf een ontzettende liefhebber van meezingen. In de auto, onder de douche, in het theater, het is toch heerlijk als je een lekker nummer hoort en je mee kunt brullen? Ik hou van herkenbaarheid, dus het publiek komt in de show zeker nummers tegen dat het kent.”
Daarbij gaat Bastiaan de uitdaging niet uit de weg. Zo zingt hij nummers van Frank Sinatra, De Dijk en Wim Sonneveld. Dat is nogal wat. “Ja, ik ben iemand die zich graag voor de leeuwen werpt. Ik heb een heel brede muzieksmaak. Hoe ik de nummers uitkies die ik zing? Geen idee eigenlijk, dat gaat op gevoel. Een goed liedje spreekt voor zich.”

De échte Bastiaan Ragas
Het allerbelangrijkste voor Bastiaan is dat zijn theatershow persoonlijk wordt. “Ik ben niet bang mensen te laten zien wie ik ben. Ik heb jaren in een boyband gezeten en toen ik kon ik helemaal niet tonen wie de ware Bastiaan nou is. Het publiek is dan vooral geïnteresseerd in wat je favoriete kleur is of je favoriete huisdier. Ik wil meer van mezelf bloot geven. Natuurlijk is dat eng, maar je eigen leven en persoonlijkheid, dat is uiteindelijk het enige wat je hebt. Als ik door mijn eerlijkheid de mensen weet te ontroeren en te vermaken, kan mijn avond in elk geval niet meer stuk. Want daar doe ik het voor.”

Een allround entertainer
Zijn carrière tot nu toe is op zijn zachtst gezegd gevarieerd te noemen. Hij brak door als zanger van boyband Caught in the Act, hij zong de sterren van de hemel in de musicals Aida en 3 Musketiers, hij speelde mee in het met een Gouden Kalf bekroonde TV-drama Escort en dit voorjaar brengt hij zijn eerste Nederlandstalige popalbum ZIN uit. Hij lacht bij de opsomming. “Ja, het is echt van alles wat wat ik gedaan heb. Het liefst wil ik een allround entertainer zijn. Dat althans probeer ik te worden. Dus zingen, dansen, acteren, presenteren, ik wil het allemaal beheersen. Dat is natuurlijk een onmogelijke opdracht, je kunt niet in alles even goed zijn. Maar je kunt het wel proberen.”
Maar wat is dan zijn uiteindelijke doel? “Het belangrijkste vind ik het om mensen die uitgaan een leuke avond te bezorgen. Optreden is echt het al-ler-leukste wat er is. Natuurlijk vind ik het ook geweldig om een cd op te nemen, maar dat is een stuk lastiger voor me. Een cd maken is als het organiseren van een feest of het verbouwen van een huis, je moet zorgen dat alle partijen doen wat jij voor ogen hebt. In het theater is het anders. Dan vertel je echt jouw verhaal.”

De show van Bastiaan Ragas speelt van 30 dec t/m 5 februari 2007. Voor meer informatie, zie www.theatershows.nl

Onderwerp: ALGEMEEN

Woensdag 27 December 2006 at 3:20 pm

Apassionata met 'Hommage'

foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Apassionata - website

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

Dinsdag 26 December 2006 at 8:51 pm

Knallend verjaardagsfeestje met Bettie Serveert in het Paard

Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor groter)

Het is alweer 15 jaar geleden dat Bettie Serveert om de hoek is komen kijken aan het pop/rock front. Hun debuutplaat Palomine met catchy soms stevige gitaarmuziek en melancholische inslag wordt unaniem geprezen. Sindsdien zijn ze de lievelingen van de serieuze pop/rock fans en critici. Het succes beperkt zich niet tot de Lage Landen, ook in Amerika, Engeland en Japan krijgen de Bettie’s een positieve pers en treden ze met regelmaat op als hoofdprogramma of als support act voor gerenommeerde bands als bijvoorbeeld The Counting Crows en Live.

Recentelijk is de achtste CD/DVD Bare Stripped Naked van de naar tennisspeelster Betty Stove genoemde groep verschenen. De schijf met overwegend nieuw werk en een aantal bestaande maar anders gearrangeerde liedjes laat een semi-akoestische groep horen met een meer laidback geluid dat hier en daar een sluimerend laagje folk en jazz vertoont. Om hun 15e verjaardag te vieren toert de groep dit jaar en het begin van volgend jaar uitgebreid langs het nationale en internationale clubcircuit. Zo vlak voor kerst wordt een afgeladen Paard van Troje aangedaan en krijgt het publiek een ruim anderhalf durende dwarsdoorsnede van Bettie’s oeuvre gepresenteerd.



Met uitzondering van de plaat Venus In Furs (de tribute plaat voor The Velvet Underground waarmee Bettie Serveert net als veel andere alternatieve gitaarbands vaak is vergeleken) wordt iedere plaat van de groep vanavond vertegenwoordigd. Nadruk ligt wel op de voorlaatste twee CD’s Log 22 en Attagirl. Van het laatstgenoemde werk wordt Dreamaniacs gebruikt als aftrap van het concert. Meteen valt in dit nummer de invulling van wat technische snufjes uit de keyboards op die de muziek een wat poppier en frisser geluid geven aan de band. Don’t Touch That Dial eveneens van Attagirl toont een meer ruige uptempo rocksound. Die ruigere kant horen we ook terug in nummers als Smack en Log 22 van de gelijknamige plaat. Toch zullen de soundscapes tijdens het concert nog vaker te horen zijn en dat is een waar genoegen. En als het niet Martijn Blankestijn is die de muziek voorziet van effect met geraffineerde keyboardinvullingen dan is het wel Peter Visser die met een arsenaal aan effectpedalen zijn gitaren laat gieren. Het blijft allemaal prima in balans en het maakt het plezierig om afwisseling te horen in het traditionele gitaargeluid van Bettie Serveert.

Middelpunt van de groep is natuurlijk de aantrekkelijke blonde kortgerokte Carol van Dijk. Gelukkig niet alleen aantrekkelijk qua uiterlijk maar zeker ook qua stemgeluid welke zoals al vaak terecht is geschreven doet denken aan Sheryl Crow en Gwen Stefani. Daarbij begeleidt ze zichzelf op een Rickenbacker gitaar wat haar een ontzettend stoer voorkomen geeft.

De Bettie’s hebben een strakke ritmesectie in de personen van Herman Bunskoeke op bas die met gitarist Visser soms slap staat te ouwehoeren en de opzwepend drummende Guido Geudens.



Tijdens de set wordt er gas teruggenomen met Love And Learn en Hell = Other People van Bare Stripped Naked. Een prima afwisseling na het overwegend up-tempo werk.
De oudere nummers en publieksfavorieten zoals Tom Boy, Kid’s Allright en Ray Ray Rain van de platen Palomine en het door Daniel Lanois geproduceerde Lamprey worden vooral tegen het einde van de show gespeeld.

De enige kanttekening van het concert is het vaak harde geluid maar buiten dat krijgt het Paard een uitstekend en knallend verjaardagsfeestje geserveerd door Bettie en wederom bewijzen ze van internationale topklasse te zijn. Op naar het 25-jarige jubileum met deze wereldband!

De Band
Carol van Dijk “ zang en gitaar
Peter Visser - gitaar
Herman Bunskoeke - bas
Gino Geudens - drums en achtergrondzang
Martijn Blankestijn - toetsen

CD tips
Bare Stripped Naked (inclusief DVD) (2006)
Attagirl (2004)
Palomine (1992)

Onderwerp: MUZIEK

Maandag 25 December 2006 at 9:31 pm

Première White Christmas

Door Nanny Heijmans met foto's van Eric van Nieuwland (klik voor vergroting)

Terugdenkend aan de tijd dat ik in Engeland woonde had ik me al helemaal verheugd op het feit dat er eindelijk in Nederland een dergelijke kerstshow gehouden zou worden. Vol enthousiasme reden we naar Amsterdam en zingend liepen we al richting Heineken Music Hall waar dit event zou plaats vinden. Daar aankomend troffen we echter een donkere en lege Heineken Music Hall aan. Geen enkele verwijzing of wat dan ook. Na wat zoeken en rondlopen op het plein, vonden wij een bewakingsagent die ons door verwees naar Pepsi Stage. De kerstshow was op het laatste moment verplaatst naar een kleinere ruimte. Het was wat verder lopen en het begin was niet goed.

De ontvangst bij Pepsi Stage was beter. Na de kaartcontrole ontving iedereen een kerstspeldje met knipperlichtje. Met oliebollen, poffertjes, gl ¼hwein en warme chocolademelk kwamen we helemaal in de winterse sferen. Rond 20.00 uur ging iedereen naar binnen en daar bleek dat er achterin rijen stoelen waren aangeschoven waar de nummering niet helemaal van klopte. Kortom zoeken en veel op en neer geloop. De Companions Concert Orchestra & Vocals o.l.v. Arjan Tien begonnen daardoor iets later. Het orkest begon met It’s the most wonderful time en speelde goed. Daarna kwam Syb van der Ploeg op als presentator en solist van deze avond. Na Wonderful christmas time kwam de volgende solist van deze avond Chaira Borderslee en zong de sterren van de hemel. Van Walking in a winter wonderland, In dulce jubilo en het Ave maria ging het afwisselend met of zonder Syb over in o.a. The cavalry, Away in a manger tot Amazing grace.



En toen kwam het lang verwachte sing-a-long gedeelte. Na een zeer aarzelend begin en een zaal die echt moeilijk mee te krijgen was begon de stemming er in te komen. Toen er ook nog een kerstman vanuit het publiek naar het podium kwam en het lied Flappie zong, gevolgd door Santa Claus is coming to town had iedereen er zin in. Maar wat schetste onze verbazing, het volgende lied was Please come home for christmas en weg was de stemming. Een gemiste kans! Net voor de pauze werd een oproep gedaan dat alle kinderen t/m 12 jaar na de pauze op het podium mochten komen meezingen. In de pauze was er veel commentaar en een aantal mensen vertrokken voortijdig.

Na de pauze was het sing-a-long gedeelte met de enorme grote groep kinderen leuk. De meeste mensen zongen De herdertjes lagen bij nachte, Er is een kindeke geboren, Midden in de winternacht en Oh denneboom goed mee, Nadat de kinderen allemaal van het podium waren en hun plaatsje weer hadden gevonden kregen we Eenzame kerst met gemonteerde beelden van Andre Hazes voorgeschoteld.



Chaira bleef volhouden en schitterend zingen maar Syb, die we vooral kennen als frontman van de Kast, kwam deze avond absoluut niet goed uit de verf. Hij moet gewoon lekker rocken. Een dergelijk programma presenteren vereist iets meer. Kreten als 'Yeahh Amsterdam&hellip' passen niet echt goed in een kerstshow. Zijn stem kwam vaak niet boven het orkest uit en het programma liep niet. Bij The 12 days of Christmas ging het helemaal mis. Syb zocht mensen in de zaal en dat duurde net iets te lang allemaal. Toen het lied werd ingezet en iedereen moest meewerken met opstaan, zwaaien etc. kwamen zowel Syb als Chaira er niet meer uit en het orkest stopte. Na overleg met de dirigent en even oefenen werd er opnieuw ingezet. Heel jammer, mensen liepen de zaal uit, het werd rumoerig en dat ging van kwaad tot erger. Bij het volgende lied dat Chaira en Syb samen zongen liep Syb op een gegeven ogenblik het podium af en vroeg Chaira of wij (het publiek) a.u.b. wilde meezingen. Later toen Syb weer terug kwam had hij zich verkleed als een rocker en zong Lonely this christmas en dat nummer klonk helemaal te gek. Na Silent night werd er afgesloten met We wish you a merry christmas.

Het orkest en de backing vocals hebben de hele avond fantastisch gespeeld en gezongen maar konden de avond niet redden. Jammer dat de eerste avond zo verliep. We hadden ons er veel meer van voorgesteld.

Onderwerp: JAZZ, MUZIEK

Zondag 24 December 2006 at 1:49 pm

Saskia Laroo Kwintet

Tekst en foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Trompet was niet het eerste instrument van Saskia Laroo.  In Amerika is haar bijnaam 'Lady Miles Davis of Europe' Stoer ziet ze er uit als ze het podium opkomt in een zwarte outfit met om haar heupen een riem met een arsenaal aan effectkastjes vol knoppen.

In het Beauforthuis laat ze zich zaterdagavond 23 december vergezellen door een interessant gezelschap: haar vaste pianist Warren Byrd, zanger en entertainmer Ingram Washington, drummer Gene Jackson (die o.a speelde bij Herbie Hancock, Wayne Shorter en Terence Blanchard) en contrabassist Joris Teepe (woonachtig in de USA en in Nederland directeur van het Gronings Conservatorium). De combinatie van deze vier heren en één dame leverde een interessant en boeiend muzikaal avondje op en het Beauforthuis zit dan ook lekker vol. Saskia Laroo is lyrisch trompetiste die graag met effecten werkt (hoewel minder structureel dan bv Eric Truffaz) en speelt in zachte melodische lijnen. Ze speelt trouwens met een enorm gemak, vaak met één hand en wandelt tijdens het laatste nummer zelfs al spelend het Beauforthuis rond. 

De ritmesectie was meer dan voortreffelijk verzorgd tijdens dit concert, niet alleen in het samenspel maar ook in de solo's. Een heerlijk ''bedje' voor het spel van Laroo die ondermeer 'Ya know how we do' van haar eerste CD, 'Good Vibes' en 'Spin' liet horen. Ik was aangenaam verrast door het voortreffelijke pianospel van Warren Byrd evenals over zijn scatkwaliteiten, waarover hij - net als Laroo - blijkt te beschikken zoals ze lieten horen in een nummer van Teddy Edwards.

Zeer charmant was Ingram Washington die met zijn stem geluiden voort kan brengen die lijken op wat Saskia uit haar trompet tovert. Heerlijke standards kwamen voorbij zoals ''S Wonderful', 'Don't get around much anymore' en 'Route 66'. Washington is een echte publieksspeler die een prettig relaxt sfeertje weet te creëren, net als Laroo trouwens. Zij wist het publiek te bewegen het laatste nummer Jazzparty van het kwintet vocaal over te nemen en sloot het concert dan ook af met de conclusie dat de muzikanten niet meer nodig waren.


Saskia Laroo - website
Beauforthuis - Beauforthuis

Bezetting:
Saskia Laroo - trompet en zang;
Warren Byrd - piano en zang;
Ingram Washington - zang;
Joris Teepe - contrabas;
Gene Jackson - drums

Onderwerp: DANS, FESTIVAL

Zaterdag 23 December 2006 at 2:41 pm

De Notenkraker indrukwekkende opening van Tsjaikovski Ballet Festival

Tekst en foto's van Hans Speekenbrink (tenzij anders vermeld).
Klik foto's voor vergroting.


Tsjaikovski componeerde De Notenkraker in 1892 op verzoek van prins Vselvolsjski (directeur van het Keizerlijk Theater) en Marius Petipa, de beroemde danser en choreograaf die op dat moment werkzaam was in Sint Petersburg. Petipa schreef het libretto gebaseerd op Alexandre Dumas' versie van De Notenkraker en de Muizenkoning (één van Hoffmanns vertellingen).

Het bijzondere van het Groot Tsjaikovski Ballet Festival is dat deze drie klassieke balletten in Nederland nog nooit eerder in één serie te zien waren. Er worden 48 zwanen gebruikt in het Zwanenmeer. Zestien meer dan in de uitvoering van het Bolsjoi Ballet in Moskou. Daarmee het grootste Zwanenmeer ter wereld.

Tot 26 december is De Notenkraker nog te zien in het RAI Theater. Daarna zal het Zwanenmeer uitgevoerd worden van 27 december t/m 2 januari gevolgd door de Schone Slaapster van 4 t/m 7 januari. Kaarten kunnen besteld worden via Top Ticket Line: 0900-3311333


Stardust Theatre - website

Onderwerp: TONEEL

Vrijdag 22 December 2006 at 1:27 pm

Zalige vertolking Dickens’ A Christmas Carol door Ashley Ramsden

Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Bijna je hele leven in een bepaalde stad wonen wil nog lang niet zeggen dat je ook alle plekjes en geschiedenis van de desbetreffende plek kent. Zo is de al 30 jaar in Den Haag wonende ondergetekende aangenaam verrast als hij voor een uitvoering van Charles Dickens’A Christmas Carol zich moet begeven naar het Hofje van Wouw. Nog nooit eerder had ik over het bestaan hiervan gehoord maar na enig onderzoek leer ik dat dit in het Haagse centrum gelegen plekje tot een van de mooiste en meest authentieke hofjes gerekend mag worden. Het is gesticht in 1647 door Cornelia van Wouw met als doel de huisvesting van alleenstaande vrouwen. De huisjes worden nog steeds bewoond door deze groep vrouwen.

Bij de entree van het Hof branden fakkels die leiden naar de Tuin der Hesperiden waar het publiek wordt ontvangen in een omgeving van lieve 17e eeuwse poppenhuisjes die voorzien zijn van sierlijke kerstverlichting. Kerstliedjes zijn op de achtergrond te horen terwijl in een van de hoekjes door de bewoners zelfgemaakte gluhwijn, chocolademelk en diverse cakejes klaarstaan. In een ander hoekje worden allerlei zelfgemaakt kerstprulletjes verkocht. Een geweldig gevoel overmant me bij de sfeer die hier wordt opgeroepen want je kunt het bijna niet traditioneler krijgen dan dit. Om 20.15 wordt het publiek verzocht naar de Tuinkamer te gaan van het Hof van Wouw. Dit is een relatief nieuwe accommodatie in het hof die aandoet als een stijlvolle en knusse woonkamer en vooral wordt gebruikt voor diners. Vanavond wordt het voor het eerst gebruikt als kleinschalige theaterruimte. Stichting The English Theatre (STET) was op zoek naar een geschikte en unieke lokatie om Ashley Ramsden het beroemde kerstverhaal van Dickens op te laten voeren en kwam toen op een gegeven moment uit bij het prachtige hof dat bij vlagen de sfeer oproept van het 19e eeuwse Victoriaanse tijdperk waarin Dickens’ verhaal zich afspeelt.



Ashley Ramsden is een sympathieke, vriendelijk ogende Brit die in Sussex een zogeheten “verhalen vertel school” (School Of Storytelling) heeft opgericht en daar tevens het directeurschap voert. Ramsdan vertelt: Verhalen zijn essentieel! Ieder individu is de held of heldin in zijn of haar levensverhaal: uitdagingen aangaan, verliefd worden, problemen overwinnen om uiteindelijk die verhalen te vertellen. Dickens’ A Christmas Carol is een verhaal dat hij al zo’n 20 jaar op verschillende plekken in de wereld opvoert. Speciaal is dat hij het verhaal in zijn eentje opvoert en daarmee zowel verteller is als wel in de huid kruipt van ieder karakter dat voorkomt in het verhaal.

Het klassieke verhaal van Dickens is een van de beroemdste kerstverhalen ooit. Het verhaal in een notendop: centraal staat de kille vrek Ebenezer Scrooge die het kerstfeest als totale nonsens ziet en meedogenloos tegenover zijn medemens is. Dan wordt hij verrast door de geesten Jacob en Robert Marley, zijn vroegere werkcompagnons, die hem waarschuwen waarmee hij bezig is en hem vertellen dat hij bezoek zal krijgen van drie spoken die hem zullen meevoeren naar het ontstaan en de gevolgen van zijn negatieve gedachtegoed. Na deze openbaring keert Scrooge tot inzicht en zo wordt hij vlak voor het kerstfeest een beter mens.

De enige attributen die Ramsden gebuikt zijn een oude stoel en een zacht oranje spotlight. De van nonchalant grijze haren voorziene Ramsden gaat gekleed in nette 19e eeuwse kleding waarvan hij snel een nette jas verruilt voor een kamerjas. Hij blijft ook dicht bij de originele tekst van het verhaal zoals de door Scrooge beroemd gemaakte kreet “humbug” verwijzend naar zijn gevoel voor kerstmis dat hij als nonsens beschouwt. Zijn passie en expressie in de inspirerende vertolkingen van de diverse karakters maken het zo aantrekkelijk om naar hem te luisteren en te kijken. Ramsden boeit van begin tot eind.

Als het kerstgevoel er nog niet was dan is daar met deze unieke en zalige vertolking van A Christmas Carol door Ashley Ramsdin zeker een positieve verandering in gekomen. Met dank aan Stichting The English Theatre om deze bijzondere verteller te presenteren aan het Nederlandse publiek.

Informatie
Van Stichting The English Theatre zal vermoedelijk in januari de officiële website in de lucht gaan maar hier vind je de site van Hof van Wouw.